Afgelopen week besloot de fractie Groep de Mos / Ouderen Partij Den Haag de informele heisessie met raadsleden en B&W te boycotten. Dit als stevig signaal tegen de steeds verdere uitholling van de gemeenteraad als het hoogste controlerende bestuurlijke orgaan. Het Presidium en diverse andere partijen reageerden verbaasd. Maar was die verbazing wel terecht?

“Wees dan niet verbaasd dat u dan vandaag voor het laatst van onze aanwezigheid hebt mogen genieten bij een conferentie zoals deze.” Dat was één van de uitgesproken zinnen van mijn inbreng tijdens de besloten raadsconferentie (lees: heisessie) van vorig jaar.

Een inbreng overigens die, zoals u gewend bent van de fractie Groep de Mos / Ouderen Partij, niets aan duidelijkheid te wensen overliet. Wij hebben bij raadsconferentie van vorig jaar onder meer aangegeven dat wij het niet samenwerken met elkaar, puur en alleen vanwege de partijkleuren, niet konden blijven billijken. We hebben gezegd dat wij het zwartmaken van andere partijen bij (branche)organisaties en andere belanghebbenden een no-go vinden en dat we het schaamteloos jatten van ideeën een kiekeboespel vonden waar een kleuter stikjaloers op zou zijn geweest.

Terwijl van de voorzitter van het Haagse Presidium mag worden verwacht dat hij onze klip-en-klare inbreng in zijn oren geknoopt had, stelde Rachid Guernaoui (D66) onder het mom van ‘ik moet toch wat de ether inslingeren’ stomverbaasd te zijn na het horen van onze heisessie-boycot.

Verkorten spreektijden en om zeep helpen politieke beschouwingen

We mogen toch wel vaststellen dat Guernaoui en andere over de boycot verbaasde collega’s een politieke winterslaap hebben gehouden waar Bruintje Beer een puntje aan kan zuigen. Het afgelopen jaar heeft de fractie Groep de Mos / Ouderen Partij, anders dan de PVV, te vuur en te zwaard gevochten tegen de steeds verdere uitholling van het controlerende karakter van de Raad.

Zo hebben wij ons hevig verzet tegen het monddood maken van het hoogst controlerende orgaan van onze stad. Voor het inperken van de spreektijden, waarmee geprobeerd wordt om de creativiteit en mening van de oppositie verder de kop in te drukken, had het Presidium klaarblijkelijk geen behoefte aan een sessie op de hei.

Tegen de wil van Groep de Mos vond het Presidium van de ‘Opperste Sovjet’ het ook nodig om hét politieke hoogtepunt van jaar, de algemene politieke beschouwingen, de nek om te draaien. Hoe bizar is het dat we in september geen debat hebben over de deze week gepresenteerde begroting? Probeer zoiets komende week maar eens uit te leggen in de Tweede Kamer.

Optelsom

Met het negeren van onze inbreng tijdens de raadsconferentie van vorig jaar, het inperken van de spreektijden en het om zeep brengen van de algemeen politieke beschouwingen, waren er al genoeg redenen om de portie van de heisessie aan Fikkie te schenken, maar er was meer.

Zo was er de agenda van de raadsconferentie die bol stond van gekkigheid. Zo vindt men dat een goede raads- en/of commissievergadering kort en krachtig moet zijn. In de optiek van Groep de Mos ligt de nadruk vooral op kort, waarna besluiten, zoals over het Spuiforum of de ontwerpbegroting van de Metropoolregio, veelal met powerplay er doorheen gedrukt worden. Een ander agendapunt was: hoe ziet het college de rol van de Raad? In de beleving van Groep de Mos is dat helemaal geen relevante vraag, daar de Raad het College moet controleren en niet andersom.

Schoffering

Anders dan de ‘minder, minder, minder-partij’, is Groep de Mos dé lokale partij van meer, meer, meer. Meer banen, meer veiligheid, meer aandacht voor het bestrijden van armoede, meer zorg (ook voor onze ouderen), meer vanuit de wijken, kortom meer voor Den Haag en Scheveningen.

Ondanks dat blijven een aantal bevooroordeelde partijen weigeren de samenwerking aan te gaan met ons. Iets wat D66′er Rachid Guernaoui afgelopen woensdag in een commissiedebat Leefomgeving nog ruiterlijk toegaf. Minder toegeeflijk was de PvdA in haar reactie op onze constatering in het AD dat de partijtop van de sociaal-democraten van hogerhand samenwerking met onze partij uitsluit. Maar in een interview met Lokaal Bestuur toont PvdA-voorman Rabin Baldewsingh zich een wethouder onwaardig door te stellen dat onze partij bestaat uit een groep ex-PVV’ers. Dat is niet alleen een schoffering van de verkiezingsuitslag van maart 2014, maar het is ook een goedkoop mediastuntje om ruim 12.000 Groep de Mos-stemmers, onder wie veel ex-PvdA-stemmers in Moerwijk die niets te makken willen hebben met de PVV, in een bepaalde hoek te duwen. Tegen hem zeg ik: wen er maar vast aan dat Groep de Mos een blijvertje in de Haagse politiek is!

En dan is er nog de trieste beantwoording door (een deel van) het college op schriftelijke vragen en moties van moties van onze zijde. Hoe haalt bijvoorbeeld burgemeester Van Aartsen, met twee zomers rellen in de Schilderswijk toch niet de sterkste persoon op het gebied van crisismanagement, het in zijn hoofd om onze vragen over dreigende terreurdreiging weg te zetten als “het loswoelen van onnodige onrust”? Wat te denken van oud-Spuiforum-kraker Wijsmuller die kritische Spuiforum-vragen van onze partij, notabene als wethouder, heeft betiteld als ‘stom’. Of van een College dat het nodig vindt om bij moties waarmee we lering kunnen trekken uit andere steden, zoals Rotterdam, simplistisch te stellen “wij zijn die stad niet”.

Als klap op de vuurpijl is daar wethouder Van Engelshoven die bij de planning voor de behandeling van de begroting doodleuk aangeeft dat zij tijdens een reeds gereserveerde datum voor de begrotingsbehandeling in de commissie Samenleving op dienstreis gaat. Een kopje koffie met Ban Ki Moon in Milaan is klaarblijkelijk belangrijker dan verantwoording afleggen in de raad over het eigen gevoerde beleid. De wereld op zijn kop en een College onwaardig.

Genoeg redenen dus voor Groep de Mos om eens een stevig signaal af te geven. Wij zeggen tegen onze collega’s: wie de schoen past, trekke hem aan!