Vz,

“Al te goed is buurmans gek”. Helaas is mijn dienstbaarheid, mijzelf en andere betrokkenen bij de zaak, erg duur komen te staan.

De zaak, die heel goed past in het rijtje van ‘de meest geruchtmakende justitiële dwalingen’, heeft mij getekend voor het leven. Drieënhalf jaar van mijn leven is van mij afgenomen. En dat, voor het zijn van een figurant, zoals de rechter mij, op de eerste dag van de zitting, zo treffend noemde.

De inval bij mij thuis, als zwangere, met een tien jarige dochter, was een behoorlijk heftige gebeurtenis. Daarnaast verkeerde ik weken erna in een totale shock en dacht dat het bijna niet erger kon, totdat ik erachter kwam dat het onderzoek met mij begon.

Vz,

Bijna iedereen gaat de politiek in om zijn of haar omgeving een stukje mooier te maken. Ik deed dat ook. Maar na de inval moest ik leven met de onverdraaglijke gedachte, dat mijn keuze om raadslid te worden in Den Haag, de stad, de wethouders, mijn familie, in een ongelofelijke ellende had gestort.  Ik moest denken aan Richard en Rachid die na het afleggen van een lange politieke weg, hun droombaan kwijtraakten. Aan mijn dochter die nu mentaal moest omgaan met het hebben van een verdachte moeder. Aan mijn zoontje, wiens geboorte en het nieuws over het heimelijk opgenomen gesprek en de anonieme melding, elkaar kruisten en ik, zijn moeder, aan hem daardoor onmogelijk de affectie kon tonen, die hij verdiende.

Na al deze heftige gebeurtennissen, kwam er ook nog bij dat ik, in het licht van de verdenkingen aan mijn adres, mijn portefeuille Veiligheid moest afstaan. Dat was een enorm bittere pil. Immers, nog voor mijn installatie als raadslid, was het vergroten van veiligheid in Den Haag, mijn primaire doel.

Tegelijkertijd had ik een verantwoordelijkheid als volksvertegenwoordiger. Ik begreep al te goed dat het raadslid zijn meer was dan het kunnen beheren van een geliefde portefeuille. Veel kracht heb ik kunnen putten uit de steun van mijn naasten, mijn fractiegenoten en überhaupt de onverzettelijke eenheid van onze toenmalige fractie.  Mijn grootste ruggensteun waren echter de bewoners uit de wijken waar ik als raadslid actief was. Ik ben ze ontzettend dankbaar voor hun waardering en betrokkenheid.

Mijns inziens, hebben die bewoners er nu alle recht op dat de grootste partij de stad gaat meebesturen.

Tot slot wil ik vanaf deze plek de burgemeester verzoeken om de minister van Veiligheid en Justitie, mevrouw Yesilgoz er op te wijzen, dat het OM, tijdens de zitting heel duidelijk heeft aangegeven dat de rechter maar moest oordelen of deze zaak nou onder de noemer van corruptie valt, ja of te nee. Nou, dat heeft de rechter gedaan. Dus als verder iedereen uitgelezen is bij het OM, kunnen zij dan de zaak sluiten? Ik wil graag verder met mijn leven.

Dank u wel.