Van raadslid Lex Kraft van Ermel
Bij het Indisch monument aan de rand van de Scheveningse bosjes werd op 15 augustus herdacht dat 71 jaar geleden Japan capituleerde, er een einde kwam aan de 2e Wereldoorlog in Zuidoost-Azië en daarmee ook in het Koninkrijk der Nederlanden. Tijdens de bezetting van Indië door Japan waren 100.000 Nederlanders geïnterneerd in kampen en leefden daar onder erbarmelijke omstandigheden. 13.000 van hen kwamen door de verschrikkingen om het leven.
De herdenking was stijl- en respectvol. Dit jaar was het thema: ‘Oost West, Thuis Best?’ met de nadruk op het vraagteken. De Japanse bezetting van Nederlands-Indië was ook het begin van een lange periode waarin gezinnen bruut werden gescheiden. Thuis was ineens niet meer thuis. Het einde van de oorlog betekende – als men deze had overleefd – niet alleen hereniging, maar ook dat velen huis en haard moesten verlaten om een nieuw leven op te bouwen in een nieuw land. Duizenden hadden in de eindjaren 1940 en 1950 daarmee te maken, toen zij op stel en sprong Indonesië moesten verlaten en hier werden opgevangen in zogenaamde contractpensions. In deze locaties moesten gezinnen soms langer dan een jaar één kamer gebruiken, een gemeenschappelijke badkamer en toilet met andere gezinnen delen en wachten op eigen woonruimte.
De dag begon ’s ochtends in het World Forum met presentaties en muziek rond het thema. Daarna gingen de -duizenden- aanwezigen te voet of met de bus naar het Indisch monument waar de herdenking zelf plaatsvond met toespraken, muziek, kransleggingen, een minuut stilte en een overvliegende Catalina, een watervliegtuig dat in die periode door Nederland werd ingezet. Na het defilé was in het World Forum de maaltijd gevolgd door ronde tafel gesprekken over het thema. Overigens begrijp ik niet dat zogenaamde autoriteiten als eerste met het defilé beginnen en betrokkenen (slachtoffers en familie) heel lang moeten wachten. Tijdens de ronde tafel gesprekken werden verschillende ervaringen uitgelicht die het thema behandelden. Het doel van de organisatie om de geschiedenis levend te houden voor de toekomst mag geslaagd worden genoemd. Hulde aan de organisatie voor de vlekkeloze organisatie.
Foto: Lex Kraft van Ermel bij de herdenking