Ralf Sluijs: “Maak een einde aan de gratuite dooddoeners rondom geheimhouding en integriteit!”
In crisistijd, waarin wij ons op dit moment bevinden, is volledige transparantie en het controleren van het stadsbestuur van nog groter belang dan het normaliter al is. Dan past het niet om (kritische) rapporten (Berenschot screening wethouders, Hoffmann rapport misstanden DSO) en miljoenen kostende raadsvoorstellen (Masterplan IT), geheim te verklaren. Hart voor Den Haag/Groep de Mos wil een grondige herziening van de regels omtrent geheimhouding en heeft daartoe een initiatiefvoorstel ingediend.
Van het ‘geheim omdat’ principe moet het stadsbestuur toe naar het ‘te allen tijde openbaar tenzij’ principe. “De geheimhouding moet dan wel buitengewoon goed en uitvoerig gemotiveerd zijn, wil deze ook toegepast mogen worden. Er moet een einde komen aan die gratuite dooddoeners, zeg maar de non argumenten om de raad bewust van informatie te onthouden”, zegt raadslid Ralf Sluijs. De grootste partij in de raad wil dat de kluisdeuren wagenwijd open gaan en dat de termen transparantie en integriteit niet alleen bij loze kreten blijven maar ook in concrete daden omgezet worden en op iedereen gelijkwaardig worden toegepast.
Misstanden topambtenaar
Het is binnen het openbaar bestuur een goed uitgangspunt dat alles bij voorbaat openbaar is. Alleen als de omstandigheden ertoe leiden dat het echt niet anders kan mag geheimhouding op stukken worden toegepast. Daar moet men dus zorgvuldig mee omgaan en geheimhouding vergt dan ook een zo goed mogelijke motivatie van het college. Die motivatie ontbreekt vaak. “Neem bijvoorbeeld de geheimhouding van het Hoffmann rapport over de misstanden bij de dienst DSO en de misdragingen van de topambtenaar van de dienst. ‘Dat rapport blijft in de kluis’, brieste waarnemend burgemeester Remkes die ‘integriteit’ en ‘transparantie’ bij zijn aantreden nog tot speerpunt maakte”, zegt het raadslid. “‘Gelijke monniken, gelijke kappen’ riep burgemeester Remkes destijds manmoedig. Nu hoog tijd om dit waar te maken”.
‘Niet integere wethouder’
De oppositiepartij noemt ook het rapport van Bureau Berenschot, wat de screening van alle wethouders bevat, als voorbeeld. “Ook dat rapport ligt opgeborgen in de kluis en ook daar ligt een nietszeggende motivatie aan ten grondslag”, zegt Sluijs. Dat deze geheimhouding meer vragen dan antwoorden oproept bewijst het feit dat uit de Berenschot screening namelijk gebleken zou zijn dat over minimaal één andere wethouder een officiële verklaring van ‘niet integer handelen’ is ingediend. “Burgemeester Remkes weigert de naam van de bewuste wethouder te noemen en weigert het rapport openbaar te maken. Daarmee houdt de burgemeester de schijn dat niet alle wethouders ‘boven iedere twijfel verheven zijn’ zelf in stand. De raad hoort het college te controleren op de informatie die er is niet op de college weergaven van de informatie die zij verstrekken”, aldus Sluijs. Die benadrukt het helemaal gehad te hebben met de geheimzinnigheid op het stadhuis. “Waarnemend burgemeester Remkes blijkt een wolf in schaapskleren te zijn. Hij zou de integriteit komen herstellen maar blijkt ondertussen de kluisbewaarder te zijn van een brandkast vol kritische rapporten die een gevaar vormen voor VVD partijgenoot, wethouder Revis. Zo zie je maar dat integriteit een speerpunt is, maar enkel wanneer het de partijbazen uitkomt”, besluit Sluijs.
Lees hier het initiatiefvoorstel: Initiatiefvoorstel Verstop kritische rapporten niet langer in de kluis