Helaas bracht het duale stelsel niet wat ervan verwacht werd in de Haagse gemeenteraad. Geen levendige debatten, geen kwalitatieve verbetering van wethouders, wel meer ambtelijke technocratie, grotere afstand tussen burger en Raad.

Paradox
Het afgeschafte monisme is terug en sterker dan ooit.
De wethouders nemen deel aan de fractievergaderingen. De Raad wordt ongelijk geïnformeerd. De Raad, als volksvertegenwoordiging is het hoogste orgaan en heeft het presidium als dagelijks bestuur. Het presidium en de griffie met 18 mensen, moeten 8,500 gemeentelijke ambtenaren, 44,5 voorlichters, 16 bestuursadviseurs en 8 wethouders in toom zien te houden. Wethouders zijn politieke ambtsdragers. In het monisme was dit anders, toen kon de burger rechtstreeks hem of haar als raadslid aanspreken.
 
In Den Haag hebben de  wethouders maximale greep op de volksvertegenwoordiging. Met het collegeprogramma is een wurgcontract gesloten, waaraan de collegepartijen zijn gehouden. Deelname aan fractievergadering is natuurlijk geheel in strijd met de basis van het dualisme en de nieuwe bestuurscultuur te weten; wees transparant, vergader openbaar en niet in geheime achteraf kamertjes.
 
Almacht college
Het college heeft zich de afgelopen jaren leren kennen als een club politieke ambtenaren die weinig tegenspraak wil hebben. Zeker niet in de Raad waar onlangs de D66-commissievoorzitter Van Esch meldde dat het eens afgelopen moet zijn, dat de coalitiepartijen alleen maar als “ stempelmachine” voor het college dient. Hij doelde op het alsmaar rechttrekken van financiële overschrijdingen en op het te late moment indienen van stukken bij de Raad, met als argument dat wachten niet kan i.v.m schadeclaims en boetes. Het houden aan uitspraken van rechters is ook geen sterk punt van de college. Dwangsommen worden betaald, de wet WOO wordt genegeerd, bestuursrechtelijke uitspraken gepasseerd “ we gaan gewoon door “
 
Het Presidium, functioneert als een slappe zak. De voorzitter, aanvoerder van de Raad, is de eerste plaats een partijpoliticus en in de afgelopen periode adept van het college. Hij voert de opdrachten van de Raad niet uit. Hij blijkt hoeder van de coalitie. Daar heb je hem niet voor gekozen. De coalitie heeft de macht in het College, de macht in het presidium en daarmee in de Raad. En mocht het eens een keer verkeerd aflopen dan is er het geheime fractievoorzittersoverleg waar de besluiten van het presidium probleemloos de nek wordt omgedraaid. Zo een presidium kan je beter afschaffen.En ook nu weer de VVD en D66 doen een koehandel over wie het presidium mag ‘leiden’. En weer wordt D66 namens de meerderheid van de collegepartijen voorzitter. De oppositie ,inclusief de grootste raadsfractie, worden van de macht uitgesloten. Géén voorzitter van de rekeningencommissie, géén voorzitter van het presidium, uitsluiting van collegedeelname en tenslotte beroofd van de nodige middelen om de almacht van het college en ambtenaren te kunnen controleren.
 
De Raad krijgt steeds minder te vertellen
Een aangenomen uitspraak van de Raad, “om de positie van der raad te verbeteren en de macht van het college van voldoende tegenmacht en controle te kunnen voorzien is er meer evenwicht nodig in de ondersteuning “, leidde tot het volgende voorstel:
Investeer in de fractieondersteuning, beter benutten van de ambtelijke ondersteuning, investeren in een andere sturing op het budget van de Raad, investeren in de griffie als ambtelijke ondersteuning van de Raad. Het Presidium stelt vervolgens voor;
1,5 miljoen euro t.b.v.; fractieondersteuning, griffie, uitbreiding,  ombudsman en Rekenkamer ( en accountantsdienst ). Intussen regelt het college alles voor zichzelf. (“we vinden het beter voor het bestuursproces als alle wethouders op één gang zitten, kosten 0,8 miljoen” naast de 16 bestuursadviseurs die jaarlijks 1.6 miljoen kosten en de voorlichters)
 
De voorzitter van het presidium meldt op 8 maart 2022, “ met de hierboven gedane voorstellen verwacht het Presidium de rol van de Raad als hoogste orgaan in structurele zin te versterken en beschouwt hiermee de motie (raadsuitspraak) als afgedaan.”  De motie had de grootst mogelijke raadsmeerderheid, het Presidium was unaniem. De Raad gaat zelf over zijn budget.
Welnu wat gebeurt er? Het college zal deze Raadsuitspraak niet verwerken in de financiële paragraaf. Weg versterking. Het college veegt een onwelkom voorstel de prullenbak in. Het college trekt de tanden uit de oppositie. Een tweede paradox. Zoveel wantrouwen en tegelijkertijd oproepen dat er vertrouwen moet komen, samen besturen we de stad.
 
Angsthazen
De democratische spelregels worden met voeten getreden. Over vertrouwen en een eerlijke democratie gesproken.
Navraag leert dat er bij de raadsleden nog een ander argument speelt. De bevolking zou kunnen denken dat de Raad, lekker voor zichzelf zorgt en de lastenverhogingen zijn voor hen. Wie de democratie wil dienen moet goede besluiten kunnen nemen. Angst voor de bevolking is geen argument. Geeft meer aan dat je niks voorstelt. De stad moet ook goed bestuurd worden.

De bevolking en de wijken nokken nu al massaal af vanwege gebrek aan participatie en serieus betrokken te worden bij de besluitvorming. Dan helpt het niet om je vervolgens als volksvertegenwoordiging weg te stoppen. Voor angsthazen moet geen plaats zijn in de Raad. De Raad is het hoogste orgaan en moet zijn werk zo goed mogelijk doen. Daar horen voldoende middelen bij. Maar vooral zelfbewuste volksvertegenwoordigers en geen Noord Koreaanse applaus machine.